Κυριακή, Μαΐου 11, 2008

dead things

Τα νεκρά πράγματα
Δεν είναι πλέον θνητά
Δεν ξέρω τι είναι…
Μοιάζουν με
Γαλήνιο θρόισμα κουρτίνας
Στο φως του μεσημεριού
Πριν σε πάρει ο ύπνος
με ήχο από καύτρα τσιγάρου
σε επαφή με το οξυγόνο
με νερό που κυλά
Αδιάφορο προορισμού
Με γουλιά οινοπνεύματος
Σε στιγμή ρέμβης
Με ειλικρινή κατάνυξη.
Με μυρωδιές
Των παιδικών σου χρόνων.
Τα νεκρά πράγματα
Μοιάζουν με τη στιγμή
Όταν τη ζεις δυνατά.
Με τον ακαριαίο της θάνατο
Με την διάσταση του χρόνου
Που τον αντιλαμβάνεσαι
Μόνο ανεπιστρεπτί
Με τον υποθετικό λόγο
με το άπιαστο όνειρο
Με την ασέλγεια των ιερών σου
Τα νεκρά πράγματα
Είναι που αγαπώ με πάθος
κι αν προτιμάς
που εμπιστεύομαι
Σαν ό,τι έχει τουλάχιστον μια φορά πεθάνει
Άλλωστε…
Τα νεκρά πράγματα
Δεν είναι πια θνητά
Δεν ξέρω τι είναι…