Δειλινοφύλακας

Είμαι στο υπόγειο.
Κυριολεκτώ.
Με τέτοιες λέξεις δεν κάνουνε αστεία
Δεν περνάω ασκόπως τον καιρό μου
Εργάζομαι σε μια πολύ σπουδαία θέση!
Είμαι δειλινοφύλακας!
Που και που, απομακρύνομαι από το πόστο μου
Ανάβω ένα τσιγάρο
Να τώρα ας πούμε, η μπαλκονόπορτα είναι ανοιχτή
ξέρετε, βγάζει στον ακάλυπτο
Μπαίνει που και που ένας άνεμος
Κουρασμένος και κίτρινος
Απ’ τους πολλούς καφέδες
Μπαίνει που και που και κανένα πουλί
Που ψάχνει την κλίση του
Όταν βηματίζω πάνω κάτω πάνω κάτω
Μπροστά μου υψώνεται το κλιμακοστάσιο
Μου θυμίζει τον πύργο της Βαβέλ
ακολουθώ με τα μάτια τον καπνό που στροβιλίζεται
σαν δερβίσης προς τα επάνω.
Τώρα ένα παιδί στο ισόγειο κρατά ένα μπαλόνι
Ρίχνει το κορδόνι να με γαργαλήσει.
Ή μήπως να με τραβήξει ψηλά;
Είναι παράξενο πως τα παιδιά διδάσκουν ότι
δεν είναι πάντα απαραίτητη η γλώσσα
Μου πάει που είμαι δειλινοφύλακας, δεν λέω...
Αλλά και πάλι σάμπως φυλάω και τίποτα σπουδαίο;
Αξία έχουν τα σπάνια
Σαν τα ξέφραγα αμπέλια...
Αστραπιαίο πέρασμα από τον καθρέφτη
Το άσπρο μου πουκάμισο
Σα φτερούγισμα
ο πεινασμένος καρβέλια ονειρεύεται...
Σε λίγο τελειώνει η βάρδια
ακούω το πλήθος σα μελίσσι να απομακρύνεται
Ξάφνικα οι θόρυβοι κι οι ήχοι κοπάζουν εντελώς
Ερήμωσε το εμπορικό κέντρο
Λες κι ερήμωσε όλη η πόλη
Σκοτάδι.
Επιτέλους σχολάω.
Τραβάω απαλά την πόρτα
Δεν είναι από φόβο
Η νύχτα πρέπει να μένει ανενόχλητη!
θα μου πείτε αυτό είναι επικίνδυνο.
Ο οποιοσδήποτε μπορεί να διασαλεύσει την τάξη!
Κι εμένα τι με νοιάζει;
Εγώ δεν είμαι παρά απλός δειλινοφύλακας
ας αναλάβουν άλλοι
εραστές Πανάρχαιων μυστικών
Βραδινών παθών,
μύχιοι πόθοι,
κρυμμένα ποιήματα στο συρτάρι
νότες με στιλέτα
η φαντασία με τα φτερά της Σαμοθράκης,
οι απανταχού χαλινομάχοι
γητευτές,
απάτριδες,
η Αδυναμία στο 1+1=3
μεθυσμένοι
άσωτοι
μάγοι
τσαρλατάνοι
ονειροπόλοι....
Κλειδώνω την πόρτα και φεύγω
Ενεργοποιώ το συναγερμό.
1,2,3,....
Άλλωστε,
4,5,6,7...
όταν τελειώσει η δουλειά μου
8,9,10,11,...
βιάζομαι γιατί
12,13,14,...
δεν ξέρω αν σας το 'πα...
15,16,....
μόλις νυχτώσει
17,...
είμαι αυτή
18,19,..
που τα φυλάει...
..20!
Φτου και βγαίνω!

Η μικρή μου αλεπού

Ευλογημένη ρουτίνα με ανατροπές πολυτελείας
Ή
Ανατροπή διαρκείας με μικρές ρουτίνες;
Μην απαντήσεις χωρίς να φορέσεις τις μπότες σου.
Η επιλογή τσαλαβουτάει τα πόδια της στα λασπόνερα.
Αν στόχος σου είναι βέβαια το out of the box
Κι αν βέβαια δεν κοροϊδεύεις τον εαυτό σου ότι ξέρεις τι έχει μέσα….
Το σίγουρο είναι ότι το προσωπικό μας σύμπαν διευρύνεται
Δραματικά
Για την ακρίβεια δεν συμμαζεύεται
Και ξεκινάει να διευρύνεται
Ακριβώς όταν ξεκινά να συρρικνώνεται ο εγκέφαλος
Και να μετατρέπεται η ψυχή σε μπετόν αρμέ
Πες μας και κάτι καινούργιο…
Μου είναι αδύνατο να πω κάτι καινούργιο
Να χτίσω όμως ένα σύμπαν με πανάρχαια υλικά
Να γίνω ένας μικρούλης θεός
Ένας τόσος δα δημιουργός
Ακίνδυνο μπαχαλάκι των Μεγάλων
Χάνεις πολύ χρόνο για να ξεμπερδέψεις τα πράγματα
Άλλο όμως η δύναμη κι άλλο η δημιουργία
Εντάξει εντάξει
Η γνώση είναι δύναμη και η δύναμη είναι γνώση
Με τη φαντασία τι γίνεται;
Έχει αδιευκρίνιστα εργαλεία
Δεν τρώει όλο το φαί της
Είναι αντιδραστική
Αλλά σε τι;
Τι την μπλοκάρει;
Τι την μπλογκάρει;
Τι σκατά την κρατάει μέσα στο κουτί;
Γιατί μου δαγκώνει τα χέρια;
Πώς να την κανακέψω
Πώς να την βγάλω απ’ τη φωλιά της
Την άγρια μικρή μου αλεπού;