Τα Σεπτεμβριανά

Και για να επανέλθω με τα οπίσθια στη μάνα γη…
Σεπτέμβριος εεεεε;
Τι ρομαντικός μήνας εεεεεε;
Όχι, δεν γκρινιάζω!
Τι; Επειδή δεν πήγα ακόμη ούτε σε μια συναυλία;
Αηδίες…
Ξυπνάω σήμερα στις 10, με ένα κεφάλι καζάνι από τα χθεσινά τζιν τόνικ στο Τoy όπου απολάμβανα το προγραμματάκι του Θανάση του Μήνα και τα ’λεγα μ’ ένα φίλο άρτι χωρισθέντα καταστρώνοντας σχέδια ανήθικα για το πώς να ξανακερδίσει τη γυναίκα της ζωής του….
Ωραία.
Άνευ τροφής όλη μέρα –ψέματα μασούλισα σκαστή απ΄τη δουλειά πένες με τόνο αλλά αυτό δεν το θεωρώ φαγητό η φαγάνα- ρούφηξα κι εγώ τρία ποτά και μια μπίρα και με ρούφηξαν οι τσούχτρες…
Φεύγω λοιπόν απ’ το σπίτι σήμερα το πρωί –ευτυχώς ξύπνησα με τα νιάου γιατί το ξυπνητήρι το πέταξα στον απόπατο; Στο φωταγωγό;- άπλυτη κι αχτένιστη, το συνολάκι δε που φόρεσα εξαίρετο…σαν ψαράς μετά από επιτυχές ξεψάρισμα αθερινόδιχτου
Είχα να διανύσω απόσταση σε νοητή ευθεία 2 χιλιομέτρων
Δεν περνά συγκοινωνία επί 20λεπτο
Το κόβω με το πόδι
Πρώτη στάση ΟΑΕΔ
Μόνο την Τασούλα από τον Ορχομενό δεν είδα στο δρόμο
30 λεπτά καθυστέρηση
Το ξανακόβω με το πόδι
Τράπεζα
Περιμένω 30 λεπτά
Βγαίνω να χαζέψω με το χαρτάκι άντε να μην πω που, λέω να δω για κανα ζευγάρι γόβες, κουμπάρα θα γίνω την τύχη μου την ξελογιάστρα
-απεχθάνομαι την περιήγηση σε βιτρίνες, τα δοκιμαστήρια, τις ηλίθιες τιμές και τις πωλήτριες που προσπαθούν να σε πείσουν ότι είσαι η Σίντι Κρόφορντ-
Βγαίνω θαμπωμένη από τα απαστράπτοντα νέα look γόβας, μια που να μην είναι χρυσαφί, ασημί και με πέρλες να μεγάλες σα ροδάκινα, δεν είδα
Ξαναμπαίνω στην τράπεζα
Κουβεντολόι της ταμίας με μια κυρία –θεία, γειτόνισσα- ίσαμε 10 λεπτά –εγώ να ξεροβήχω για να γίνω αντιληπτή με κομψό τρόπο και δώστου να τραντάζεται το μεθυσμένο μου κεφάλι, να ψάχνω ντεπόν στην τσάντα κι εκτός από σκουπίδια και σκουπιδάκια να μη βρίσκω τίποτα…την ακαταστασία μου….
Χωρίς να σιχτιρίσω φεύγω αφού έκανα –ω ναι!- τη δουλειά μου
Περιμένω το λεωφορείο
Μπουκάρω μέσα σα μαούνα που τη έδειραν τα κύματα
Όρθια ΟΚ
Με σεξουαλικά πεινασμένο διπλανό
Του τη λέω δυνατά
ΟΚ
Με αγκωνιάζει μια γιαγιούλα
ΟΚ
Με σπρώχνουν με πατάνε
ΟΚ
Μιλιά
Έχουμε κι ένα επίπεδο…
Κατεβαίνω «περιχαρής» σε βαθμό κακουργήματος
Φτάνω στη δουλειά
Οργασμός και πυρετός το σαββατόβραδο
Όλοι επέστρεψαν κι ακόμη πιο πολλοί
Αλλαγές στο πλάνο 186,5 φορές
Μιλούν δυνατά
Ακούω dolby stereo EN ΛΕΥΚΩ κι απ’ το ατελιέ Πετρέλη
Εννοείται η τηλεόραση στη διαπασών με ειδήσεις πρώτες κιόλας! Περί της εξομολόγησης μικρών παιδιών, πρόβλημα κι αυτό ρε παιδί μου…
Εξομολογήσεις αρχιμανδριτάδων ενθυμούμενων την παιδική τους ηλικία στο κατηχητικό
Έλεοοοοος!
Tέλος πάντων the show must go on
Δεν αναφέρω το μπλοκάρισμα του δικτύου και του εκτυπωτή…
Όχι δεν επιμένω…
Κερασάκι στην τούρτα η μανούλα η οποία ακούει τα γνωστά μπινελίκια ως απάντηση στο τι έφαγα, τι θα φάω, τι φαγητό να μου φτιάξει για τις δύσκολες μέρες που περνάω, μου έφτιαξε χταπόδι με κοφτό μακαρονάκι που στη μεταβρεφική ηλικία μου άρεσε θυμάται –έκτοτε δεν έχω ματαφάει γιατί το απεχθάνομαι-, πότε θα με δει, βρήκε ένα φουστάνι ξεχασμένο στη ντουλάπα κι άλλα ενδιαφέροντα
Στο καπάκι, έτσι βρε για να μην ξεφεύγουμε, καβγάς με sms –περί τα 50 μηνύματα λέμε τώρα- με κολλητή που τα έχει παίξει –για άσχετο λόγο- λέει όμως ότι παρεξηγήθηκε γιατί δεν της έφτασε το προσκλητήριο του γάμου του οποίου είμαι κουμπάρα
Οχτακόσια τηλέφωνα προς ανεύρεση του προσκλητηρίου
Δεν υπάρχει Θεόοοοος;
Ακόμη είμαι στη δουλειά, εννοείται…
Σε λίγο θα πάω να πάρω το λεωφορείο το οποίο θα με πάει αισίως σπίτι, το οποίο θα θυμίζει τσιγγαναριό κι ο νεροχύτης θα αναδίδει ένα διακριτικό odeur
Ο καλός μου απ’ ότι μαθαίνω είχε μια εξίσου αριστουργηματική ημέρα…
Εννοείται ότι δεν πήγα στη συναυλία των Ska Cubano
Εννοείται ότι δεν πήγα να δω τους Πέρσες του Αισχύλου τους χιλιοθαμμένους που από περιέργεια και μόνο ήθελα να δω
Όχι βρε κουτά!
Δε γκρινιάζω!
Σας τα λέω για να ευθυμήσετε!
Να δείτε πόσο πιο εύκολη μέρα από σας ΔΕΝ έχουν κάποιοι άλλοι…
Κι άλλωστε που να εκτονωθώ η σιτεμένη μοσχάρα με το νευρικό μου σύστημα το διαμελισμένο σε τσίτι πανηγυριώτικο;
Και μη χειρότερα…

Καλό Σεπτέμβρη!

Καλό μήνα έστω και εκπρόθεσμα!
Ίσως ο οργανισμός μου παίρνει κατά πόδας τις όμορφες παιδικές μου μνήμες,
ίσως μεγαλώνω λιγουλάκι και προτιμώ τη δημιουργία από τη ρέμβη,
πιθανό να είμαι εθισμένη στο σχολείο,
τα πρωτοβρόχια
τις συναυλίες του Σεπτέμβρη,
τα συναπαντήματα φίλων μετά τις καλοκαιρινές διακοπές,
τον αχνιστό ελληνικό καφέ με καϊμάκι,
τις μελαγχολικές μελωδίες το δειλινό.
Φέτος, παντρεύονται φίλοι, πολλοί φίλοι
Βαφτίζουν τα μωρά τους,
Ετοιμάζουν σπιτικά …
Η γάτα δε θέλει πια να απλώνεται στη στέγη
Δρόσισε…
Κουλουριάζεται στον καναπέ…
Όσο για μένα πάνε οι τσίτσιδες ξάπλες
Καιρός για μυρωδάτο νυχτικό
Και τζην μπουφάν στα θερινά τα σινεμά,
στο Λυκαβηττό,
στη βόλτα στο Φάληρο,
πάνω στη μηχανή,
στα Φεστιβάλ…

Τα τηλεφωνήματα από φίλους θυμίζουν πρεσβεία
Οι συνάξεις με ρακόμελα καφενέ
Κι έτσι το φθινόπωρο έχει μια παραπάνω ζεστασιά ακόμη κι απ’ τον Ιούλη
Ή αυτό το «πτ» και «μβρ» του μήνα;
Γεμίζει το στόμα σου σα συριανό λουκούμι!
Γεια σου Σεπτέμβρη λεβεντιά ακόμη και στην πόλη!
Μου φτιάχνεις το κέφι!