Οι μέρες ανεβοκατεβαίνουν με κυλιόμενες σκάλες
σε πολυκαταστήματα με λαμπιόνια
Άλλοτε ιερόδουλες στη Σόλωνος
Δεν εκπορνεύονται
Τις εκπορνεύουν
Λίγοι βαθμοί πάνω λίγοι κάτω
Το Ουίσκι του εικοσιτετραώρου είναι ένα όπως και να έχει
Διαφεύγει της υλοφροσύνης
Όπως η πραγματικότητα της προσοχής μου
η χιονόκοτα της αλεπούς
ο βιαστικός το ανεμοβρόχι
Βέβαια ήμουν εκεί, θα λέω
αυτό είναι αδιαμφισβήτητο
οι μέρες
χαράχτηκαν στα πέλματά μου
όπως τα ονόματα των κοριτσιών στον Κλήδωνα
για να ξαναδιαβαστούν θα τις αλείψω στάχτη
νυχτερινή σα σονέτο του Chopin
κι έπειτα λαλίστατες θα μιλούν για όσα λησμονήθηκαν
γηραιές σοπράνο στις τελευταίες των ημερών τους
οι μέρες βρέχουν μπαρμπούνια
σε ορεινά λιθόστρωτα
σπαρταριστές και σπάνιες
παιδίσκες Λαζαρίνες
με ροδοπέταλα και κάλαντα
γαργαλούν τον αγερμό της κάθε Άνοιξης
και παίζοντας κουτσό,
παράπονο ουδέν,
μετρούν τη μοναξιά τους
στην αμεριμνησία μας.
Το δυστύχημα είναι ότι οι άνθρωποι ακολουθούν τις μέρες κατά πόδας
ΑπάντησηΔιαγραφήο δυτικός χρόνος λανθασμένα μετριέται με την κίνηση
.
.
.
il fanfarone
Κατά πόδας και κατά μόνας fanfarone...
ΑπάντησηΔιαγραφήο χρόνος μου... [ τικ, τακ ]
ο χρόνος σου... [ τικ, τακ ]
ο χρόνος της... [ τικ, τακ ]
συσσωρεύεται... [τικ, τακ]
σαν λάφυρο, τον κουβαλάμε στις πτυχές μας,
τρέμοντας μήπως κάποιος άλλος, άχρονος, έρθει και ζητήσει μερίδιο…
στο συμμάζεμα και την τελική μοιρασιά…
να, πάρε κι εσύ λίγο, για να με θυμάσαι…
λίγο, πολύ λίγο, σε λίγο...
όταν θα'ναι αργά, πολύ αργά...
Υ.Γ. ο χρόνος είναι προσωπική υπόθεση!!!