Πάθη και λάθη

Εδώ η Patti Smith με τον Robert Mapplethorpe, σύντροφοι, φίλοι, συνεργάτες, αδελφές ψυχές. Νέοι, όμορφοι, ταλαντούχοι, ατίθασοι, ασυμβίβαστοι, ανήσυχοι, εμπνευσμένοι, δημιουργικοί. Χώρισαν κάποια στιγμή το 1972 αλλά έμειναν για πάντα φίλοι. Εκείνος πέθανε 42 από AIDS. Εκείνη σήμερα 74, το παλεύει ακόμη. Δεν τα σκάτωσαν άραγε ποτέ; Σαφώς και τα σκάτωσαν σε πολλά, έκαναν τα δικά τους λάθη, έφαγαν τις δικές τους "ήττες και συντριβές", τα πλήρωσαν πολλές φορές χαράσσοντας τον δικό τους δρόμο. Από τα λάθη του δεν ξεφεύγει κανείς. Τα λάθη μας είναι η ταυτότητά μας. Τα αγαπάμε. Εκτός πια αν είναι θανάσιμα και αυτοκαταστροφικά επαναλαμβανόμενα, στοιχείο που όχι τίποτ' άλλο, τα καθιστά βαρετά γιατί δεν μας μαθαίνει κάτι καινούργιο. Το θέμα είναι να γυρίσεις στον καθρέφτη σου να πεις "I did it my way". Αυτό που λένε "ζήσε τη ζωή σου". Θα μου πεις γίνεται να ζήσεις κάποιου άλλου; Όχι. Γίνεται όμως να μην την ζήσεις αυθεντικά, με τόλμη και με ειλικρίνεια.

Μακάρι όλη μας η ζωή να εξαρτιόταν από τις Πανελλήνιες, από τον χωρισμό μας με ένα πρόσωπο, από μια παρεξηγημένη χειρονομία, από την απόλυσή μας από μια δουλειά. Αυτό μπορεί να συμβαίνει σε ένα ποίημα ή σε μια ταινία, δεν λέω όχι. Πρόκειται όμως για μία σύμπτυξη. Μακάρι η ζωή να εξαρτιόταν από ένα λάθος μας, όχι τίποτ' άλλο αλλά γιατί θα ήταν ελεγχόμενη. Και σας μιλάει μία καθαρόαιμη control freak. Αντιθέτως, η ζωή είναι ένα υπέροχο χάος που καλώς ή κακώς δεν εξαρτάται από μια μόνο αποτυχία ούτε καν από πολλές. Είναι μία σύνθεση πιθανοτήτων, επιλογών και άλλων ποιητικών στιγμιοτύπων. Θα μου πεις, αν συν τω χρόνω, η ζωή σου έχει να μετράει μόνο αποτυχίες; Συμβαίνει κι αυτό. Σίγουρα όμως, δεν είναι κανείς loser. Και ας μην πέφτουμε στη λούμπα της μόδας. Γιατί είναι της μόδας να πλασάρει ο καπιταλισμός την έννοια του loser γιατί θέλει να φάει κι άλλο κι άλλο κι άλλο. Και όταν νιώθεις loser, είναι γνωστό ότι τρώει περισσότερο. Γιατί δεν του αντιστέκεσαι. Για να επανέλθω, αν μια ζωή τα σκατώνεις, τι γίνεται; Το διάνυσμα του χρόνου, ΟΚ, είναι ενίοτε μαχαίρι στην καρδιά. Ευτυχώς δεν είναι μόνο αυτό. Είναι και αποτύπωση ενός ανεπανάληπτου κυριολεκτικά ταξιδιού για όποιον είναι τυχερός να το βιώσει. Βέβαια, αν νιώθεις ότι τα σκατώνεις μια ζωή σε όλα, εκτός από την περίπτωση να έχεις κακοποιηθεί πολύ (κι όχι λίγο όπως οι περισσότεροι) που την απεύχομαι, σημαίνει είτε ότι είσαι πολύ τεμπέλης για να σκάψεις μέσα σου να δεις τι είσαι και τι θέλεις είτε πολύ αλαζόνας για να νομίζεις ότι χωρίς προσπάθεια θα σου χαριστεί το σύμπαν. Πού το ξέρω; Είναι βγαλμένο μέσα από τη ζωή (μου).

Δεν μασάμε, όμως, πάμε γι' άλλα! Πάνω απ' όλα, ζητάμε βοήθεια χωρίς φόβο (αλλά με πάθος γιατί το πάθος συνιστά κινητήριο δύναμη και είναι καλοδεχούμενο)!

ΥΓ Τώρα γιατί η συγκεκριμένη φωτογραφία μου έβγαλε αυτό το σεντόνι, δεν ξέρω. Αλλά δερβέναγα θα βάλουμε και στο συνειρμό μας;