Η ξηρασία το σώμα
εγχάρακτα φιλοτεχνεί
Με δόντια κόβει
Παλιά και διαμαντένια
δαγκώνει που και που τις αλυσίδες
μένει με γεύση αίματος στα χείλη
ελευθερώνει δράκους απ’ τη λήθη
διατάζει και τα πέλματα
τη στάχτη να μαλάσσουν
να επινοούν μια θέωση
να ενώνονται χαδιάρικα
ικέτες άγριας λύσης
και όλο να προσεύχονται
η σάρκα του γαιάνθρακα
να εγκυμονεί μια φλόγα επαναστάτρια
ν’ αναληφθεί ο έρωτας
με Χ διαγραμμένος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου