Τρίτη, Αυγούστου 01, 2006

Περί ζωολογίας, βοτανολογίας και άλλων δαιμονίων

«Το πιο ενοχλητικό ζώο για να ταΐσεις είναι η νυφίτσα», είπε ο Νίκος και χαμογέλασε κάτω από τα μουστάκια του. «Πρέπει να της κρύβεις κάθε φορά το φαγητό και μάλιστα σε διαφορετική κρυψώνα». «Βέβαια, και τα ελάφια είναι παράξενα. Πρέπει να τα κυνηγάς πολλές ώρες για να τα εντοπίσεις γιατί αν μαραθούν τα μαρούλια τους ούτε που τα ακουμπάνε». «Μια φορά ξάπλωσα γυμνός στο βρεγμένο χώμα κι έβαλα τα μαρουλόφυλλα στο στήθος μου για να πάψουν να με φοβούνται, να εξοικειωθούν. Μισούν ο,τιδήποτε τεχνητό και δήθεν. Τις προάλλες, τα πλησίασε η Φωτούλα που είχε τα νεύρα της όλη μέρα και μουρμούριζε γιατί βαριόταν να πάει στο νησί να τα ταΐσει. Δεν ξεμύτισαν καθόλου! Κρύβονταν συνέχεια πίσω από τους θάμνους, στην κορφή του λόφου κι ούτε που άγγιξαν την τροφή τους μέχρι την επομένη που ξαναπήγαμε. Δεν τα ξεγελάς με τίποτα».
«Όσο για τα φυτά μη με ρωτάς καθόλου!», είπε κατσούφικα. «Πάντα θα έχω αδυναμία στα αγκαθωτά, τα λιτά, τα άσχημα. Όσα έχουν άνθη, δεν τα χωνεύω καθόλου. Είναι πανέμορφα αλλά αισθάνομαι ότι με κοροϊδεύουν».

Εξημέρωση...

1 σχόλιο:

  1. τα ελάφια είναι από τα πιο όμορφα ζώα που έπλασε η μάνα φύση...
    η εξημέρωση..ε,και εμείς οι άνθρωποι εξημερωθήκαμε,αλλά ουσιαστικά γίναμε ανθρωπόμορφα θηρία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή