Γιατί άραγε οι περισσότεροι από μας ασχολούμαστε μετά μανίας με το πώς θα γεμίσουμε το χρόνο μας ή πως θα τον σκοτώσουμε διασκορπιζόμενοι; Ελάχιστοι ασχολούμαστε με την τέχνη του «αδειάζειν». Δε θέλει τόσο ταλέντο πια η αυτοσυγκέντρωση στη στιγμή και η εκπνοή αρνητικής ενέργειας απολαμβάνοντας τον ουρανό, τη θάλασσα, τη ρέμβη, τη μουσική. Δεν είναι δα και τόσο σπουδαίο. Απλά, προϋποθέτει να έχουμε «καθαρίσει την κούπα μας» πράγμα κομματάκι επώδυνο και άρα πολυτελές.
*απαρέμφατο ποιητικής αδείας
όντως...
ΑπάντησηΔιαγραφήπαραγεμίζουμε και δεν αδειάζουμε
άσε δε που και ν' αδειάζουμε πλέον τρέμουμε απ'το άδειασμα .. τόσα μαζέψαμε άχρηστα.
Αυτό που είναι το χειρότερο είναι τα ανείπωτα λόγια και οι περιττές -αυτές που δε δίνουν ούτε γνώση, ούτε έμπνευση, ούτε συναίσθημα- πληροφορίες!
ΑπάντησηΔιαγραφή