Δευτέρα, Αυγούστου 28, 2006

Η προσωπική υπόθεση της ειρήνης

Ίσχυσε ό,τι ισχύει πάντα.
Κύλισμα βουστροφηδόν σε αυλακωμένα υγρά σεντόνια.
Κέντημα στις παρειές από μαξιλαροθήκη ρετρό άρτι αλλαχθείσα.
Ηλεκτρισμένες μπούκλες από το άχτι της τριβής.
Συντονισμός με την αναπνοή του σύγκλινου
Εξονυχιστική παρατήρηση ουλών, μωλώπων, στιγμάτων, πυωδών αποθηκών, φλεβών παλλόμενων, ανεγέρσεων μορίου προ ονείρωξης μετά χυμωδών φαντασμάτων λαγνείας, εσωστροφή
Κρίσεις ερωτικής μανίας, ζήλια γιαπωνέζικη, τάση φονική, λύσσα στεντόρεια αρχέγονης παράνοιας κτήτορος
Κλίση γωνίας μιση-της κύκλου
Ο Άμλετ βρυχάται με ηχώ σπηλαίου αιώνων
Το κρανίο, τα ζυγωματικά, η σάρκα, η μυρωδιά
Αυτά τα συγκεκριμένα
Τα πλέον συγκεκριμένα
Τα πλέον αγαπημένα
προορισμένα για αποσύνθεση
Σκέψεις ινδής χηρευάμενης ενόψει πυράς σώματος που λάτρεψε και μίσησε για να επαναλατρέψει
Αγαπημένου πνεύματος
Προορισμένου για σύνθεση
Κίνηση έσω με κατακόρυφη αναστροφή εμβρύου αγωνιζόμενου να εκδράμει ανοίγοντας την αιδοιο-οδό
Πόνος βαθύς
Μνήμη νοσηρή
του αίματος, του όντος, του μη-όντος, της κυτταρικής κι ό,τι προηγούμενο
δομής άγνωστης τεράτων,
αμοιβάδων,
αστρικών συνάξεων πτυόντων στην τελική φυγόκεντρο
το ον ως κουκούτσι του ολύμπιου καρπού
Το γνωστό, το άγνωστο, το λυσσαλέο, το ερεβώδες, το μεγαλειώδες, το θνητό
Κόκκαλα, κόκκαλα, σωροί οστών υπόλευκων, καφετί, μαύρων, εβένινων, σκονισμένων,
Οικογενειακά άλμπουμ
Μαχαιριές διαμπερείς προσώπων γνώριμων –ήταν κιόλας χθες- νέων γελαστών με αλληλουχία παραμορφώσεων σε όντα άβουλα, ανήμπορα γερασμένα, ανηκέστου βλάβης, εξαθλιωμένα, νεκρά
Οσμή προγόνων μη αναγνωρίσιμων φυσιογνωμικών και λοιπών στοιχείων να στοιβάζονται με λύσσα πίσω από τα μάτια σα μύγες αυγουστιάτικες,
Τρυπούν το κρανία, να στριμωχτούν στη μνήμη, να υπάρξουν ξανά
Μνήμες παιδικές σφαδάζουν με χτύπους καρδιάς με ταχύτητα φωτός
Οι λεπίδες χώνονται χυδαία, αδίστακτα, πιο βαθιά και πιο βαθιά στη σπλήνα, στη χολή, ανεβαίνει ανεβαίνει η στάθμη βαθυκόκκινου αίματος ως άλλη φυματίωση, ζητά να βγει από το λαρύγγι
Καταφέρνει να παρακάμψει την ύστατη στιγμή
Σκαρφαλώνει στις φωνητικές χορδές
Κάποια θεόρατη πατούσα πατάει το λαιμό
Τον θρυψαλιάζει
Ήχος κανείς
Το ουρλιαχτό έντομο πελώριο ξαναμπαίνει βίαιο στο στομάχι
Λεηλατεί το πάγκρεας
Φυγαδεύεται στο στήθος
Αντάρα, τυφώνας σαρώνει κόκκαλα, φωνές, μάτια, στιγμές απόλυτης ευτυχίας, απόλυτου πόνου, αναμιγνύει απελπισία, τα κοφτερά δόντια του Μέγα Πόνου, του αναπότρεπτου
Μια ατροπός σκοτεινή όμοια με ορυχείο
Σκάβω λαγούμια με τα νύχια
Κι όταν όλα τα νύχια μαζέψουν όλη τη βρωμιά του θανάτου
Παίρνω τελευταία εισπνοή μελλοθάνατο χέλι στη θάλασσα των Σαργασών
Ανοίγω τα μάτια
Σπασμοί μήτρας που τίκτει
Επιταχύνονται, επιταχύνονται
Ο εμετός ανεβαίνει ανεβαίνει
Η στάθμη φτάνει τα μάτια
Λυγμοί μέχρι να βγει ο ήλιος
Του ξέφυγα πάλι απόψε
Του ξέφυγα
Του ξέφυγα
Πλήρης κατανόηση ζώου
Βαθιές εισπνοές εκπνοές
Κινήσεις μηχανικές μετά από πνιγμό
Δοξασμένο τ’ όνομά τους
Μια τρίλια τζιτζικιού μπάζει το βρέφος ήλιο στο δωμάτιο
Ο βρυκόλακας εντός μου κοπάζει
Τον νιώθω να γαληνεύει
Να κλείνει τα βλέφαρα
Να αναπαύεται
Αρχίζουν όλοι και παίρνουν το δρόμο του γυρισμού
Στο παρελθόν, στο παρόν, στο μέλλον τους
Δραπέτες σε αναζήτηση ανάμνησης
Εγώ, το όχημα σταματώ
υποκείμενο αφιχθέν ξανά στη συνείδηση με παλάμη ιδρωμένη
Πόσους αιώνες να κρατώ άραγε αυτή τη σκυτάλη;
Τόσους όσους για να πάψει ο χρόνος
Κοιτώ μια την παλάμη μου
Μια τη σκυτάλη
Μια την παλάμη μου
Μια τη σκυτάλη
Χρώμα πορφυρό βαθύ
Απέφυγα κι απόψε την πίσσα του χάους
Καμία σκέψη
Καμιά σκέψη σε τούτο τον πόλεμο
Για την εμφύτευση του κουτιού της Πανδώρας
Σε ένα ανυποψίαστο θαύμα
Για την απίθωση της πιο γιγάντιας σκυτάλης
Στο χέρι ενός μωρού

4 σχόλια:

  1. πόσα τζιν με τόνικ ήπιες χτες;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κανένα! Απλά τις τελευταίες μέρες λόγω άγχους με τη δουλειά και με άλλα, δεν κοιμάμαι καθόλου! Είμαι εξαντλημένη γι' αυτό και δεν ήρθα χθες. Περάσατε ωραία; Ελπίζω να μη σας πήραν τα ζουμιά που φεύγει η Γ.!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δυνατό! Προκαλεί δε επιληψία σχεδόν η προσπάθεια μιας επιτόπου νοητής εικονογράφησης! Οφείλω να το ξαναδιαβάσω!

    Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μαυροσέληνη, σ' ευχαριστώ πολύ. Η αλήθεια είναι ότι έχω κατά νου κάποια στιγμή να ασχοληθώ με τον καλλωπισμό του blog μου....

    ΑπάντησηΔιαγραφή