Η γραφή

 

Ξεκινώντας να γράφεις θεωρείται ότι πάντα ξέρεις τι θέλεις να πεις. Αυτό όμως δεν είναι ακριβές. Μπορείς απλά να θέλεις να ακούσεις έναν ήχο στο πληκτρολόγιο μόνο και μόνο για να σπάσεις τη σιωπή. Ή την έλλειψη έμπνευσης. Ή μπορεί να χρειάζεται να γράψεις κάτι για να βιοποριστείς. Από την άλλη, μπορεί να θέλεις να επικοινωνήσεις με κάποιον, να σπάσεις τον πάγο, και να μην ξέρεις ούτε πώς να ξεκινήσεις ούτε πώς να συνεχίσεις. Ίσως πάλι σου αρέσει να βλέπεις να γεννιούνται μαύρα μικρά στίγματα που αυξάνονται και πληθύνονται σαν μυρμήγκια στη σειρά προς τη φωλιά. Ή ακόμη ακόμη απλά να σου αρέσει  να γράφεις. Να έχεις κόλλημα με το να σχηματίζεις λέξεις και προτάσεις. Ό,τι κι αν είναι αυτό. Λίστα για ψώνια, διοικητικό έγγραφο, διαγώνισμα μαθηματικών, ερωτικό ποίημα, απειλητικό σημείωμα, τραγουδάκι, διήγημα, ποίημα, ακόμη και διαθήκη. Ο σημαντικότερος όμως λόγος πιστεύω , είναι για να αδειάσεις τον σκληρό σου δίσκο. Γιατί, άμα το καλοσκεφτείς, το μυαλό είναι ένας υπολογιστής, πόσα να χωρέσει χωρίς  να κρασάρει; Θέλεις, λοιπόν, να ακουμπήσεις όσα φευγαλέα σου έρχονται στο νου για να μην τα ξεχάσεις, όσα έχεις και τα κρατάς μέσα σου εδώ και πολύ καιρό και όσα πρέπει να καταγράψεις γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει κανείς άλλος πια να τα θυμάται εκτός από σένα. Επίσης, θέλεις να συνεχίσεις να γράφεις ίσως για να σε γνωρίσουν οι άνθρωποι που δεν σε γνώρισαν από παιδί, οι άνθρωποι που σε γνώρισαν απευθείας μεσήλικη, οι άνθρωποι, όλοι οι άνθρωποι, πολλοί άνθρωποι, κάποιοι άνθρωποι, πέντε-έξι άνθρωποι ή ίσως μόνο δυο-τρεις, αν υποθέσουμε ότι σε γνωρίζει η ίδια σου η μάνα  ή ο σύντροφός σου, και πάλι τώρα που το καλοσκέφτομαι, ένας άνθρωπος αρκεί να θέλεις να σε γνωρίσει, ο γιος σου ή η κόρη σου.