Κρύψου

Πάλι η Άνοιξη;
Να της ανοίξω;
Εδώ καλά καλά δεν θέλω να βγω να απλώσω τα ρούχα.
Να κρυφτώ γρήγορα…
Πού;
Στην ντουλάπα με τις παλιές εσάρπες;
Στο πατάρι με τα δερματόδετα βιβλία της μαμάς;
Στο ράφι πίσω από τη μαρμελάδα πορτοκάλι;
Μήπως στον φούρνο σαν την Σύλβια Πλαθ;
Κι αυτή η βεράντα…
Τόσο χαμηλή…
Ένα σχεδόν με τον δρόμο
Σου έρχεται να τη δρασκελίσεις και να βρεθείς μπλεγμένος σε μια περιπέτεια
Σαν τον Κάπταιν Χουκ,
Σαν τον Άρθουρ Μίλλερ,
Σαν τον Φερδινάντο Πεσσόα.
Γιατί κακά τα ψέματα
Κάθε άνθρωπος είναι μια περιπέτεια
Κάθε άνθρωπος έχει περίπου
Για την κατάντια του κάποια αίτια…

Επιτέλους αυτή η επιμονή της…
Ας δείξω ότι δεν τη φοβάμαι να φύγει…
Ας δείξω ότι δεν φεύγω να φοβηθεί…
Με μένα τον χειμώνα να της κάνω αντιπολίτευση
Τι μέλλον να ’χει κι αυτή;