Returning

Δεν είναι παράξενο ένα ανοιξιάτικο βράδυ με οσμής υγρασίας και φωτοσύνθεσης
Να αναγνωρίσεις θαρραλέα τις απώλειες
Να αναπολήσεις δυο ελαφίσια μάτια ή και τον θηρευτή εαυτό σου
η τηλεοπτική οθόνη να θυμίσει εξωγήινο έντομο αντί παυσίπονο
Η ανάγνωση αράδων περί ευρωπαϊκής οικονομικής συγχώνευσης κωπηλασία αιχμαλώτου σε τριήρη
(Κάποιος κλείνει λίγο την κουρτίνα)
Δεν είναι παράξενο
Το ξινό κρασί να γίνεται γλυκόπιοτο
η ανεργία να μοιάζει ασήμαντη
η μελιστάλαχτη μουσική να σε ευχαριστεί σαν τις 4 εποχές του Βιβάλντι
να εκτιμάς την κάθε ρουφηξιά του τσιγάρου σου
να γίνεσαι ευγνώμων για μια ευγενική χειρονομία που κοστίζει
(παρακαλώ μην κλείνετε άλλο την κουρτίνα)
να φανταστείς ότι δυο αγαπημένα σου πρόσωπα σμίγουν ξανά σαν ζευγάρι
όπως άλλοτε παιδί φαντασίωνες ότι οι γονείς σου αγαπιούνται ό,τι κι αν γίνει
να σε κάνει αισιόδοξο που άνθρωποι μεθούν σε ένα συνοικιακό στενόχωρο μπαρ
σκαρώνοντας ανέφικτα όνειρα
(εντάξει αφήστε τη μόνο λίγο ανοιχτή να φαίνεται το φεγγάρι)
δεν είναι παράξενο
να θέλεις να γράψεις κάτι αυθόρμητο σαν παιχνίδι
να σου θυμώνουν οι λέξεις που τις παράτησες κι εσύ να γελάς
(μια χαραμάδα έστω μόνο να μπαίνει λίγος αέρας)
να εξοικειώνεται η μελαγχολία με την ανεμελιά
η έσω γριά με το μέσα σου παιδί
ο κόσμος άλλωστε μπορεί να γίνει ωραίος αφού μπορείς έτσι να τον φαντάζεσαι
(κλείστε τη λοιπόν να τελειώνουμε)

αυτό ήταν….
Σιωπή…

Δεν είναι παράξενο
που θέλεις να πέσεις πάλι να κοιμηθείς
Που βηματίζεις μεταξύ νεροχύτη και καναπέ ανόρεκτα
Που ξεφυλλίζεις ξανά τη χιλιοδιαβασμένη φυλλάδα αγγελιών
Που λες να δεις πάλι κανένα ντοκιμαντέρ με άγρια φύση
Που φλερτάρεις με τη γάτα σου όπως με τ’ αγχολυτικά
Που θλίβεσαι με τους χαροκόπους
Που ενοχλείσαι εξίσου από τις γλυκανάλατες μελωδίες, τις αδιάφορες όσο και από τις συγκινητικές
Που το δημόσιο σου φαίνεται μια κάποια λύση
Που θέλεις να χτυπήσεις δυνατά όλους τους άπλυτους τζεντζερέδες
Να ξυπνήσει ο κόσμος
Να γίνει επανάσταση
Να ανατραπεί η έξω και η μέσα σου κυβέρνηση…


Οι αναλαμπές δεν κάνουν τον κόσμο καλύτερο
μόνο υποφερτό
σαν την ανάσα που παίρνεις με βουλιμία όταν αναδύεσαι από το βυθό
όταν δεν είσαι αμφίβιο…

Όταν δεν είσαι αμφίβιο,
Χρέος σου είναι να γίνεις.