Κυριακή, Μαρτίου 23, 2008

Recovery


Μεσημέρι Κυριακής σε απόχρωση σέπια
Ένα κίτρινο αρρωστιάρικο τούλι σκεπάζει απαλά την πόλη
Σαν χρυσόσκονη
Το απέναντι υπερήλικο ζευγάρι
διαισθάνεται βιβλική καταστροφή
Προβάλλει εναλλάξ ο άνδρας και η γυναίκα
Στο παράθυρο σε στάση ελαφρώς πλάγια καθιστή
Μυρίζουν σαν αιλουροειδή τον αέρα
Οσμίζονται τον μαύρο τοξότη να πλησιάζει
Μέρα με τη μέρα
Ποιον θα στοχεύσει πρώτο
Κι εκείνος δεν ξέρει
Α μπε μπα μπλομ
Του κείθε μπλομ
Στην πίσω αυλή οι λεμονιές
Έχασαν την αίγλη τους
Ωχριούν μέσα σ’ αυτό το κίτρινο φως
Από άμυνα παύουν και να μυρίζουν
Μέχρι κι ο οξύς πόνος δεν διαρκεί πολύ
Γιατί να κρατήσει αυτό το άρρωστο φως;
Δεν είναι ότι αυτοί οι υπερήλικες
Θα μου λείψουν
Είναι που η αγωνία τους για το αναπότρεπτο
Αλλάζει κρυφά θέση στις προτεραιότητες
Δημιουργεί ανατροπές
Κεντά παραστάσεις στον καμβά της σπλήνας μου
Το παίρνω απόφαση να φυσήξω τη χρυσόσκονη
Πάνω απ’ την πόλη
Τότε ερεθίζει τα ρουθούνια μου
Το ψητό της Κυριακής
Τα αυτιά μου
Τα παιδικά χάχανα
Τα γρυλίσματα των σκύλων
Το κελάηδημα των πουλιών
Το τέντωμα της αζαλέας που μεγαλώνει
Είναι αναμφισβήτητο ότι πάντα κάτι μένει
Κι ότι η αθανασία διοργανώνει νυχτερινά πάρτι
Με επικίνδυνες καταχρήσεις
Μάρτυράς μου η ωραία κοιμωμένη
Που χτενίζει τα μαλλιά της κόμπο κόμπο
Με φορά προς τη μάνα γη
Παιχνιδίζοντας ανέμελα με το σκύλο της
Όπως ο φωτογράφος με τη γυναίκα
Που του διδάσκει στιγμιότυπο το στιγμιότυπο
Πώς να αψηφά τον τελικό του προορισμό.

Φωτογραφία από το εξώφυλλο του άλμπουμ «loss» του Steven Wilson (Bass Communion.)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου