Σάββατο, Μαρτίου 22, 2008

"Περηφάνια" και προκατάληψη

Κι εγώ καλά καλά ακόμη δεν ξέρω τι περιμένω από ένα ανοιξιάτικο σαββατόβραδο
Τι εννοώ όταν προτείνω σε φίλους να κάνουμε κάτι μαγικό
Κάτι διαφορετικό…

Βέβαια, αν με αφήσεις θα φανταστώ χρώματα
Κόσμο, όχι πολύ, να περπατάει σε πλατείες
Προς αναζήτηση μιας ταχυδακτυλουργικής εμφάνισης του Κούνελου της Αλίκης στη χώρα των θαυμάτων
Μυρωδιές από νωπό γρασίδι, ποτισμένο χώμα, χλωροφύλλης, γιασεμιού και άλλου νυχτολούλουδου,
Πότε πότε και αφρόλουτρου, κολώνιας, γυναικείας πούδρας (αυτή τη μυρωδιά έχουν διαχρονικά όλα τα θέατρα)
Λακ, ζελέ, αφρού και άλλων καλλωπιστικών ειδών που ξορκίζουν το γήρας
Και προσελκύουν –φευ- συχνά όχι τα αντικείμενα του πόθου
Θα ήθελα να είμαι καλοντυμένη και καλοχτενισμένη
«εκεί μετράω εγώ την περηφάνια φαρμάκι όταν στάζει η οροφή»
Με μια έκπτωση προφανούς άνεσης
Να διασχίσεις με τα πόδια αν ξεχαστείς όλη την απόσταση θησείο-τζιτζιφιές-φάληρο
Μουσική αυτοσχέδια
Α καπέλα εκτέλεση μετά μέθης παλιών λαϊκών ασμάτων
Με κράτημα χεριών από τον ώμο κολλητών
Με σπασμένη φωνή από τη συγκίνηση
Με δάκρυα που αυλακώνουν τα μάγουλα
Και πασαλείβουν τις οιεσδήποτες εξωραϊστικές απόπειρες
Στα μέσα της διαδρομής εξομολογητική διάθεση μυστικών που δεν θα θυμάσαι την επομένη
Χορευτικά ινσταντανέ με μικρά μπουκάλια κονιάκ και ανοιξιάτικες ψιχάλες
Και προπαντός ανάγλυφη όραση
Μαγική
Διαυγή
Υπερευαίσθητη στα αόρατα
Συγκαταβατική με τα ορατά
Προς το τέλος της διαδρομής
Λίγη αλμύρα
Οπίσθια σε νωπή άμμο
Τσιγάρα
Γκόρντον σπέις και παγωτά
Στα τσακίρ κέφια τσίτσιδη κολύμβηση
Αγωνιώδη προσδοκία τυχαίας συνάντησης
-τα τυχαία έχουν διαχρονική αξία-
Του αντικειμένου του πόθου
Με προσμονή να σε κοιτάξει κατάματα
όπως Εκείνος Τότε
απογοήτευση τύπου λιωμένης μαργαρίνης σε αντικολλητικό σκεύος
και απαλή επάλειψη στη φέτα ψωμιού του κολλητού
αμπελοφιλοσοφία, ασυνάρτητα λόγια αυτόματης προφοράς
σουρρεάλ –λέω ό,τι θέλω και ακούς ό,τι θέλεις-
μικρά ποιητικά διαμαντάκια
κρεσέντο θαυμασμού για μεγάλους καλλιτέχνες
κλάματα και γέλια ηχηρά χορτασμένα ζωής

Τελικά μάλλον ξέρω τι εννοώ
Όπως ξέρω ότι η σύμπτυξή μιας ζωής σε ένα ανοιξιάτικο σαββατόβραδο
Θα χωρούσε μόνο σε μια χολιγουντιανή δίωρη νεανική ταινία.

Μήπως να πάω σινεμά;

2 σχόλια:

  1. μικρά ποιητικά διαμαντάκια

    Μικρά ποιητικά διαμαντάκια.
    Καλημέρα σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κοίτα ποιος μιλάει!....

    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή